Saturday, November 19, 2016

ÚMIDO AZUL



Queimávamos juntos
no chão da madrugada

éramos o atrito das pedras que carregávamos

e do cansaço nascia o fogo
injetado nos músculos

contorcionista a fumaça brincava nas bocas
num strip tease de formas

um beck
um baque
um batuque

divindades transmutando a pele nua
selvagens os sons das cores na carne

e como de costume
mordíamos o mundo

o azul gemia úmido 
na seda macia da calcinha

um céu em dilúvio.
.
(RaiBlue)

No comments: